Wednesday, May 28, 2008

സന്ധ്യാ നേരം

മറയുന്നുവോ സൂര്യന്‍ മൌനമായ്‌-
ഇളകുമാ തെന്നലില്‍ കൈകളിലായ്‌..
സിന്ദൂരചെപ്പു നീ മറന്നുപോയോ-
സന്ധ്യയാം യാമമായ്‌ മാറിയോ...

ചൊല്ലിപ്പതിഞ്ഞൊരാ പൂങ്കുയില്‍ പാട്ടിണ്റ്റെ-
ഈണവും താളവും ഓര്‍ത്തിരുന്നോ...
ചെല്ലക്കിടാവും പൂവാലിപ്പെണ്ണും-
തുള്ളിച്ചാടുമാ നേരവും മറഞ്ഞു...

എണ്ണതിളക്കുമാ പാത്രത്തില്‍ നിന്നാ-
ഉണ്ണിയപ്പം നീയന്നു തന്നതില്ലേ...
സ്നേഹത്തിന്‍ കയ്യാല്‍ നീ തന്നപ്പൊള്‍-
എന്തു മാധുര്യമെന്നു ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തുപോയി...

2 comments:

Unknown said...

മായുന്ന സന്ധ്യയും മറയുന്ന ഓര്‍മ്മകളും

ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കേണം.... said...

നല്ല കവിത... ഇഷ്ടമായി.......