പിടയുന്നിതാ... കുഞ്ഞു മനമിന്നു-
ജീവണ്റ്റെ തുടിപ്പാം പ്രാണവായുവിനായ്‌...
അരിയുന്നതില്ലേ പ്രപഞ്ചമേ-
ആ കൊച്ചു മനസ്സിണ്റ്റെ തുടിപ്പുകള്‍..
എതോ കിരാത ഹസ്തങ്ങളിന്നാ-
പിടയും മനസ്സിനെ ആഴങ്ങളിലേക്കൊഴുക്കി...
ജീവണ്റ്റെ മണമിന്നു മങ്ങിയെന്നൊ.. -
ഒരു കൊച്ചു വിലാപമായ്‌ മാറിയെന്നോ...
കണ്ണുനീര്‍ പുഴകളാ ജീവനെ ഒഴുക്കുന്നു-
എങ്ങുപൂയുറങ്ങി നീ ഹ്യദയമേ...
ഈഅമ്മതന്‍ താരാട്ടു കേട്ടിടാതെ...
ഇനിയെത്ര വസന്തങ്ങല്‍ നിനക്കായ്‌ പിറക്കും...
ഇനിയെത്ര ശലഭങ്ങള്‍ നിന്നെ തിരയും..
ഇനി നീ മയങ്ങുന്ന ഭൂമിതന്‍ മാറിലെ..
ചെറു പുല്‍ച്ചെടികലും നിന്നെ തിരയും..
നിന്നെ എക്കകിയാം ജലശയ്യ പുണരുമ്പോള്‍-
അറിയാതെ നീ ചൊന്നതേതു മോഹം..
ഇനിയും മരിക്കത്ത നിന്നോര്‍മ്മകളെന്നെന്നും-
ചുടുകണ്ണീരായീ ഭൂമിയെ കരിച്ചീടും..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
നല്ല കൊച്ചു കവിത.വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളെ കാലം മായ്ച്ചു കളയുമായിരിക്കും അല്ലെ ?
അക്ഷരതെറ്റുകള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചാല്‍ നന്നായിരിക്കും
Post a Comment